Eğitim için kullanılan güzel bir kural vardır:
“Kedi kabahati üzerinde terbiye edilir.”
Kur’an-ı Kerim Peygamberimiz (s.a.v.) ashabı veya diğer Peygamberler (a.s.) ile ilgili haberlerde travma ve acıların olduğu sahneler üzerinden derslere öncelik verir.
Konforlu sahnelerden ziyade travma, kırılma, acı ve musibetin yaşandığı sahnelerin öncelenmesi her eğiticiye aslında ciddi bir derstir.
Bireysel ve toplumsal değişim ve dönüşümde acıların önemli bir payı vardır.
Acının olgunlaştıran tarafları yanında azdıran tarafları da vardır.
Acının olgunlaştıran tarafına misal sahabeleri, asr- saadeti;
Acının azgınlaştıran yönüne de İsrailoğulları’nı verebiliriz.
Acının ve travmanın eğitimindeki etkisine yakından bakmak gerekiyor.
Her bireyin “kendine özel” bir hayatı var.
Herkes “şahsa özel” hazırlanmış özgün sorularla imtihan edilir.
Yöneltilen soruların metni kesinlikle farklı olsa ve bu açıdan kopya çekmenin imkânsızlığı yanında mantık, anlam ve derinliği itibariyle bir benzerliği de var.
Sınavda başarılı olmak için o derinliğe odaklanarak ve temel mantığı anlayarak soruları çözmek lazım.
Acı ve travma sorularının mantığını anlayan soruların çoğunluğu o bölümden geldiği için sınavı başarı ile tamamlar.
Her insan hayatının belli dönemlerinde mutlaka derin travmalar yaşar.
Aslında o acı ve travmalar dünyamızın sıkı sık yaşadığı depremler gibidir.
Depremler hazırlıklı ve sağlam binalar yapıldığında; büyük fırsatlarla gelir.
Madenlerin kapağını ve kilidini açar, misafirdir ve hediyesi gelmez.
Yeni yeni taze taze ikramlar istifademiz için yukarıya doğru taşınır.
Musibet ve travmalar da öyledir.
Psikolojik, sosyolojik ve ekonomik olarak gelecek travmalara hazır kişi ve kurumlar; yaşanan “kırılma noktası”ndan güçlenerek çıkarlar.
Çünkü travmalardan sonra hiçbir şey asla eskisi gibi olmaz.
O travma ya sizi daha da güçlendirir veya zayıflatır.
Artık olduğunuz yerde kalamazsınız.
Kur’an-ı Kerim’in eğitici tarafına, ayetlerine ve kıssalarına birde bu açıdan bakın.
Allah kişiler ve milletlerin yaşadıkları travmalara karşı verdikleri tepkiler ve sonuçlarını bizimle paylaşır.
Bizleri o misaller üzerinde eğitmek ister.
Bedir kısa geçilir ama Uhud üzerinde uzunca değerlendirmeler yapılır.
Tufan uzun uzun anlatılır, Kızıl deniz hızlı geçilir…
İnsan hayatı “ruhun boyutu” ile yaşamalı; zaman ve mekânın üzerine çıkabilmelidir.
İnsanın hayatını “ruhun imkânları”ndan bağımsız yaşaması uçağın kanatlarını unutup sadece tekerleriyle yol almaya çalışması gibidir.
Travmalar bizi sürekli olarak beden ve maddeten ziyade ruhun imkânlarına geçişe davet eder.
Yaşadığımız hız ve haz çağının en büyük handikabı bütün yatırımı bedene yapıp ruhu görmezden gelmeye çalışmasıdır.
Onun doğal uyaranlarını da kimyasal ilaçlarla susturarak yoluna devam etmeye çalışıyor.
Hayatımızın “bize göre” sevinçli halleri tatlıları, üzüntülü ve kederli halleri acılı, baharatlı gıdaları temsil eder.
Dikkat edin!
Acı, tuz, baharatlar tatlılardan vücuda daha çok fayda sağlar ve bu bilinçle onları daha çok ve keyifle tüketiriz.
Ruhun baki olduğu onun dışında her şeyin geçici olduğu ve onların yerine baki ve daha mükemmel bir surette verileceği iman ve inancı olan her akıllı insan için travmalar hayatın süsüdür, baharatıdır, lezzetidir.
(maarifinsesi.com da yayınlanan yazımdır.)
Priorities of the Approach to Quranic Stories in Terms of Education
There’s a good rule used in education:
“A cat is disciplined by its faults.”
The Quran prioritizes lessons on scenes of trauma and suffering in stories about our Prophet (peace be upon him), his companions, and other Prophets (peace be upon him).
Prioritizing scenes of trauma, rupture, pain, and misfortune over scenes of comfort is a serious lesson for every educator.
Pain plays a significant role in individual and social change and transformation.
While pain has its maturing aspects, it also has its agitating aspects.
The companions, the age of happiness, are examples of the maturing side of pain;
The Children of Israel as an example of the agitating aspect of pain.
It’s necessary to closely examine the impact of pain and trauma on education.
Each individual has a life of their own.
Everyone is tested with unique, “personally” prepared questions.
While the question text is certainly different, making cheating impossible, there is also a similarity in terms of logic, meaning, and depth.
To succeed in the exam, one must focus on that depth and understand the fundamental logic behind the questions.
Those who understand the logic of pain and trauma questions will successfully complete the exam, as the majority of the questions come from that section.
Everyone experiences profound trauma at some point in their lives.
In fact, those pains and traumas are like earthquakes, which our world frequently experiences.
Earthquakes come with great opportunities when buildings are prepared and sturdy.
They unlock the mines, are guests, and their gifts are not delivered.
Fresh, fresh offerings are carried upwards for our benefit.
So are calamities and traumas.
Individuals and institutions that are psychologically, sociologically, and economically prepared for future trauma emerge stronger from the “breaking point.”
Because nothing is ever the same after trauma.
That trauma either strengthens you or weakens you.
You can no longer stay where you are.
Consider the educational aspect of the Quran, its verses, and its stories from this perspective.
God shares with us the reactions and consequences of individuals and nations to the traumas they experience.
He wants to educate us through those examples.
Badr is brief, but Uhud is discussed at length.
The flood is described at length, the Red Sea is crossed swiftly…
Human life must be lived in the “dimension of the soul”; it must transcend time and space.
Living one’s life detached from the “possibilities of the soul” is like an airplane forgetting its wings and trying to move forward with only its wheels.
Traumas constantly invite us to shift from the body and matter to the possibilities of the soul.
The greatest handicap of the age of speed and pleasure we live in is that it invests entirely in the body and attempts to ignore the soul.
It tries to continue on its path by silencing its natural stimuli with chemical drugs.
“For us,” the joyful moments of our lives represent sweets, while the sorrowful and mournful moments represent spicy and spicy foods.
Be careful!
Hot, salty, and spicy foods offer more benefits to the body than sweets, and with this awareness, we consume them more and with greater pleasure.
For every intelligent person who has faith and belief that the soul is eternal, that everything else is temporary, and that they will be replaced by something eternal and more perfect, traumas are the adornment, the spice, the delight of life.
(This is my article published on maarifinsesi.com)