Yıl 2004…
Türkiye’nin en büyük huzurevlerinden (kapasite 396) birinde yöneticiydim.
Huzurevimizde çok farklı hikâyeler dinledim, değişik portreler tanıdım.
Bir tanesi yazımın başlığına tam bir örnekti.
Emekli matematik öğretmeniydi.
Oğlu Tıp Fakültesi’nde profesördü.
Ve oğlu ona müstakil iki katlı gayet müsait evlerinde birlikte kalması için sürekli yalvarıyordu.
Ama amcamız aşırı hassastı.
Hayatını “tüy gibi” yaşamakta kararlıydı.
Huzurevimizde ücretini emekli maaşından ödediği özel odasında kalır, Pazartesi, Perşembe mutlaka oruç tutar, gece kalkar teheccüd namazını hiç aksatmazdı.
Çok samimiydik.
Bu samimiyete binaen;
”Amcacığım oğlunu, torunlarını üzüyorsun, neden yanlarında kalmıyorsun ?” dedim.
“Müdür Bey, ben haftada en az 2 gün oruç tutar, her gece namaza kalkarım. Kendime göre okumalarım ve programlarım, evradım ve ezkarım var. Bu şahsi ibadetlerim ve hassasiyetlerim sebebiyle oğlumu, kızımı, torunlarımı rahatsız edersem, onları üzersem bu ibadetlerin hiçbir anlamı kalmaz, Ben onları görmek istediğimde gidip ziyaret ediyorum. Böyle daha huzurluyum.” dedi ve konuyu bir daha açmamak üzere kapattı.
Huzurevinden ayrıldıktan sonra da amcamızla irtibatım devam etti.
Abisinin eşi vefat ettiğinde, bakıma ihtiyacı olan abisine bakmak için huzurevinden ayrıldı ve abisiyle aynı evi paylaşarak vefatına kadar onun bakımıyla ilgilendi.
Abisi vefat edince tekrar huzurevine döndü.
Amcamızı özellikle bayramlarda ararım ve bazen yüz yüze bazen telefonda görüşürüz.
Veli olduğuna inandığım böyle ulvi karaktere sahip amcalarımızın da yaşadığını insanımızın bilmesi gerekiyor.
Hayatı “tüy gibi” yaşamak aslında her gün 40 defa okuduğumuz Fatiha Suresi’nin 5. Ayetinin emrini bihakkın yerine getirmek değil mi?
“(Ey Rabbimiz!) Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım dileriz.” Fatiha, 1/5
Sahabeler Peygamberimiz (s.a.v.)’den aldıkları dersle hayatı “tüy gibi” yaşamaya, kimseye yük olmamaya çok dikkat ederlerdi.
Devesinin üzerinde iken kamçısını düşüren sahabe yerde yaya olan başka bir sahabeden kamçısını istemez; devesini ıhtırır kendisi alırdı.
Devenin üzerinden yerdeki sahabeden kamçıyı istemeyi Fatiha suresi 5. Ayete aykırı bulurlardı.
Calut karşısında ölüm-kalım savaşına çıkan komutan Talut’ta ordusuna benzer bir emir vermişti:
“Tâlût (cihat etmek için Kudüs’ten) askerleri ile ayrılınca (ordusuna) şöyle dedi: “Gerçekten Allah, sizi bir nehirle imtihan edecek; kim ondan (bolca) içerse benden değildir. Eliyle sadece bir avuç alanlar dışında kim ondan içmezse o bendendir (bana bağlı olanlardandır). İçlerinden pek azı dışında, hepsi ırmaktan bolca içtiler. Tâlût ve onunla beraber iman edenler ırmağı geçince, (geride kalanlar) “Bugün bizim Calût’a (zalim düşman hükümdarına) ve ordusuna karşı koyacak gücümüz yoktur.” dediler. Ahirette Allah’ın rahmetine kavuşacaklarını kesin olarak bilen (o nehrin karşı tarafındaki Talût’a) bağlılar ise: “Nice sayıca az bir topluluk, Allah’ın izniyle sayıca daha çok olan bir topluluğa galip gelmiştir. (Unutmayın ki) Allah sabredenlerle beraberdir.” dediler.” Bakara, 2/249.
Talut’un kasdettiği o nehir dünya nimetleri…
O nehirden bir avuçtan fazla içmekte “dünyevileşme/sekülerizm”…
Dünyevileşme/sekülerizmin sonucu “vehn: dünya sevgisi ve ölüm korkusu ile su üzerindeki çer-çöp gibi olma”…
Müslüman tabii ki çalışacak, kazanacak; güçlü mümin zayıf müminden hayırlıdır; zengin Müslümanın İslam’ının şartı 5, fakir Müslüman’ın ki 3; bu zamanda ilay-i kelimatullah maddeten terekkiye bağlıdır.
Ama Müslüman dünya malının üzerinde gemiler gibi iki dünya saadeti maksadıyla yüzecek; o malı içine almayacak.
Helalinden kazanacak, Allah için infak edecek…
Kur’an- Kerim, sekülerleşme/dünyevileşmenin, dünyayı ahirete tercihin ağır sonuçlarını Yahudiler üzerinden şöyle bildiriyor:
“Onlar, dünya hayatını ahirete tercih ederler. (Başkalarını) Allah yolundan çevirip onu eğri ve çelişkili göstermeye çalışırlar. İşte onlar derin bir sapıklık içindedirler.” İbrahim, 14/3.
Hayatını “tüy gibi” yaşayacak, sermayenin büyüğünü öncen ahirete gönderecek.
Ne mutlu çalışıp kazananlara…
Ne mutlu çalışıp kazandığı halde işin arslan payını Allah rızası için harcayıp, kendi hayatını “tüy gibi” yaşayanlara…
(insaniyet.net te yayınlanan yazımdır.)
Worldliness/Secularism: Vehn
The year was 2004…
I was the director of one of Turkey’s largest nursing homes (capacity 396).
I heard many different stories and encountered different portraits at our nursing home.
One of them perfectly illustrated the title of my article.
She was a retired mathematics teacher.
Her son was a professor at the Faculty of Medicine.
And her son constantly begged her to stay with him in their very comfortable, two-story detached house.
But our uncle was extremely sensitive.
He was determined to live his life “as a feather.”
He stayed in his private room at our nursing home, paid for with his pension, fasted every Monday and Thursday, and never missed the Tahajjud prayer.
We were very close.
Based on this closeness;
“Uncle, you’re upsetting your son and grandchildren. Why don’t you stay with them?” I said.
“Director, I fast at least two days a week and wake up to pray every night. I have my own readings and schedules, my own religious duties, and my own prayers. If I disturb or upset my son, daughter, or grandchildren because of these personal prayers and sensitivities, these prayers will be meaningless. I go and visit them when I want to see them. I feel more at peace this way,” he said, and closed the matter, never to bring it up again.
I continued to keep in touch with our uncle after leaving the nursing home.
When his brother’s wife passed away, he left the nursing home to care for his brother, who needed care. He shared the same house with his brother and cared for him until his death.
After his brother’s death, he returned to the nursing home.
I call our uncle especially on holidays, and we sometimes talk in person, sometimes on the phone.
Our people need to know that such noble-minded uncles, whom I believe to be saints, also exist.
Isn’t living life “like a feather” truly fulfilling the commandment of verse 5 of Surah al-Fatiha, which we recite 40 times every day?
“(O our Lord!) We worship You alone, and You alone do we seek help.” (Fatiha, 1:5)
The Companions, taking the lesson they learned from our Prophet (peace be upon him), were very careful to live life “like a feather” and not to become a burden to anyone.
A Companion who dropped his whip while riding his camel would not ask another Companion on foot for his whip; he would wake up and retrieve it himself.
They considered asking a Companion on the ground for the whip from a camel was contrary to verse 5 of Surah al-Fatiha.
Talut, the commander who waged a life-and-death struggle against Goliath, issued a similar order to his army:
“When Talut and his army departed (from Jerusalem for jihad), he said to them, ‘Indeed, Allah will test you with a river. Whoever drinks from it is not of me. Whoever does not drink from it, except those who scoop up a handful, is of me. All of them drank abundantly from the river, except for a few. When Talut and those who believed with him crossed the river, those who remained behind said, ‘Today we have no power to resist Goliath and his army.’” Those who believed in the river Talut (across that river), knowing with certainty that they would receive God’s mercy in the Hereafter, said, “How many times has a small group overcome a larger group by God’s permission. (Remember that) God is with those who are patient.” (Al-Baqarah, 2:249)
That river Talut refers to is the blessings of this World…
Drinking more than a handful from that river is “secularization/worldliness”…
The result of worldliness/secularism is “vehn: love of the world and fear of death, and being like rubbish on the water”…
Of course, a Muslim will work and earn; a strong believer is better than a weak believer; a wealthy Muslim has five pillars of Islam, a poor Muslim has three; in this time, the rise of the word of God depends on material progress.
But a Muslim will sail on worldly wealth like ships, aiming for happiness in both worlds; they will not take that wealth into themselves.
They will earn lawfully and spend it for God’s sake.
The Holy Quran describes the grave consequences of secularization/worldliness, of preferring this world to the hereafter, through the Jews:
“They prefer the life of this world to the hereafter. They turn (others) away from the path of God and try to distort it. They are in deep error.” Ibrahim, 14:3.
They will live their life “like a feather,” sending the greater part of their capital first to the hereafter.
How happy are those who work and earn…
How happy are those who work and earn, yet spend the lion’s share for God’s sake, living their life “like a feather.”