Ruhun bedeni geçici olarak terk etmesi (transmigration)

Şamanizm’in hangi tabii şartlarda ve ruhi etkenler sebebiyle ortaya çıktığı meselesini en geniş biçimde araştıran ve Şamanların ruh hallerini tahlile tabi tutan Ohlmarks bu konuyla meşgul olmuş ve şu tespitlerde bulunmuştur. Şamanların ruhlarının bedenlerinden ayrılma işinde , Şamanizm’in menşei meselesinde olduğu gibi arktik etkiye yer vermektedir. Ona göre , cezbe ve vecd (extase) durumunda olan bir kimse ,vücudunu aktif halde tuttuğu zaman da kendisinden geçip başka yerlere gittiği intibaına kapılabilmektedir. Ancak onu seyredenler , vücudu hareketsiz kaldığı için gerçekten ruhunun bedenini terk ettiğine inanmaktadırlar. Bu hale gelen şamanın vecd halinden çıktıktan sonra çok büyük bir yorgunluk hissettiği müşahede edilmiştir.

Menakıbu’l Kudsiye’de Baba İlyas’ın oğullarından Yahya Paşa , istediği zaman “bir sipahinin atını koyup gitmesi gibi “ bedenini terk edip bir müddet sonra tekrar dönerdi. Bazen bu terk ediş kırk gün hatta iki ay bile sürerdi.98 Otman Baba ise , zaman zaman , tekbir getirip namaza başladığı an cisminden çıkıp gider , bir saat sonra tekrar cismine girerek rüku ve secde yapardı. Kendisine nereye gittiği sorulursa , evliyanın ruhunun ara sıra bedeninden ayrılarak “alemi Ulviyet” i seyre gittiği cevabını verirdi.

Yorum Ekle