Yasin çok zeki bir çocuktu. Daha 5 yaşındayken verdiği ilginç cevaplarla meşhur olmuştu. Sorular sorulara olabildiğince zihnini zorlayarak değişik ilginç cevaplar verirdi.
Yasin’in bu özelliğini bilen yakınları ve köylüler ona bol bol soru sorarlar cevaplarını merakla beklerlerdi.
Tarlada çalışıyorlardı. Kalabalıklardı. Baba, büyük amca, amca amca oğulları, kardeşler v.s. Zamanı gelmiş , çalışmanın da etkisiyle iyice acıkmışlar, öğle yemeğini yemek için oturmuşlardı. Yasin her zaman olduğu gibi büyük bir iştahla yemek yiyordu.
Büyük amca her zaman ki alışkanlığıyla Yasin e takılmak istedi.
“-Oğlum çok yiyorsun biraz az ye “ dedi ve cevabı merakla beklemeye başladı.
Yasin bu soru karşısında yemek yemeyi bıraktı ve orijinal bir cevap moduna geçti. Sağına-soluna , üstüne başına hızlı bir şeklide göz attı.
Cevabı bulmuştu. Giydiği tişört ona yardıma yetişmişti. Amcaya döndü, tişörtünün ön tarafındaki resmi hafif kaldırarak amcaya göstererek “amca gördüğün gibi yemeklerin hepsini ben yemiyorum, burada gördüğün ördekle birlikte yiyoruz” dedi.
Amca ve yemektekiler bu cevaba kahkahayla güldüler. Amca “haklısın Yasin sen iki kişilik yiyebilirsin “ dedi.