Bağdat’tan halifenin emri ile fetvâ için bir elçi Semerkand’a İmam Mâturîdî için geldi.

Sordu, araştırdı, İmamın bağında olduğunu öğrendi.

Tarifler üzerine bağına gitti.

Bağında eski bir elbise içinde çalışan İmam Mâtürîdî’ye sordu:

-Mevlânâ (Efendimiz) nerede?

-Mevlâmız Allah’tır

-Hâce (Hoca Efendi) nerede?

-Hâce (Efendi) Mustafa (a.s)’dır

-Ebû Mansûr nerede?

-Bu yaşlı fakirdir.[1]

Bu diyalog bize İslam adına konuşan herkesin meşruiyetini Allah veya Resulüne dayandırmasının zaruretini ortaya koyuyor.

İslam adına konuşan kurduğu cümleye Kur’an ve Sahih sünnetten delil getirmiyorsa, o cümle sadece kendi nefisinin üfürmesidir. Doğru da olabilir ama meşruiyeti yoktur.[2]

İmam Maturidi Kur’an-ı Kerim ve Sahih Sünnet’le bize emanet edilen ‘’kök hücre’’ hükmündeki bilgilerin yardımıyla aklı etkin kullanarak hakikati bulmamız gerektiğini ifade etmiştir.

Aklın terk edilmesini insana güzel gösteren şey, mutlaka şeytandan gelen bir vesvesedir (hâtır). İnsan bundan etkilenirse, aklın ürününü (semeretü’l-akl) asla devşiremez ve aslında nihaî arzusuna ulaşmasına vesile olacak ilâhî emaneti kullanmaktan da korkar.[3]

Gayret ve duamızla kalbimize gelen havâtır(bilgi) 4 kısımdır:

Devamını oku...

İnsanı meleklerden ayıran ve halifelik makamına çıkaran bir ‘nefse’ sahip olup imtihana tabi tutulmasıdır.

Peki nefis tam olarak nedir?

İnsanda nefsin yaratılış hikayesi Rabbimiz tarafından şöyle anlatılır:

‘’Nefse ve onu düzgün bir biçimde şekillendirene, sonra da ona iyilik(takva) ve kötülük(fücur) kabiliyeti ilham edene and olsun ki, muhakkak (isyan ve günah(fücur) kirlerinden) temizlenen nefis kurtulmuştur. Onu (isyan ve günahla(fücur)) kötülüğe gömen ise mahvolmuştur.’’ Şems, 91/7-10

O halde Rabbinin yarattığı temizlikle O’na dönmek isteyen her kula düşen görev; Nefsini tövbe istiğfar ile fücurdan uzak tutup, dua ve tevekkülle kazandığı takva suyuyla yıkayıp beslemektir. Fücuru bulaştırarak nefsini kirlettiğinde ise derhal tövbe ve istiğfarla temizlemektir.

İslam’da ibadetlerle yerine getirdiğimiz semboller kişinin hayat yolculuğundaki trafik işaretleri gibidir. Abdestin, namazın, orucun, haccın ve diğer tüm sembollerle ifa ettiğimiz ibadetlerin yolumuza ışık tutan bir yönü vardır. Bu sembollerdeki hikmet ve manalar yazmakla bitmez.

Allah rızası için ifa ettiğimiz kurban ibadetinde yerine getirdiğimiz sembollerde sonsuz/sınırsız anlamlar taşır gönül dünyamıza.

İnsandaki kan dökme, öldürme programının en masum şekli olan kurban ifa edilirken insan nefsinin fücur tarafını kurban etmesi manası hissettirilir.

Nefsi bir tarla gibi düşünün. Zararlı otlardan temizleyin ki faydalı bitkiler yeşersin ve gelişsin.

Devamını oku...

Allah Teala tarafından kainattta her şey bir mizan, ölçü ve denge üzerine yaratılmıştır. ‘’ Çünkü indirdiği vahiy ile hakikati ortaya koyan ve (böylece insana, doğru ile eğriyi tartacağı) bir terazi veren O'dur.  Senin bütün bildiğin ise, Son Saat'in yakın olduğudur.’’  Şura, 42/17

İmtihana muhatap olan İnsanlar ve cinler dışındaki varlıkların mizan ve ölçüleri fabrika ayarlarında sabitlenmiş, insanlar ve cinlerin ki kendi akıl, kalp, vicdan ve iradelerine bırakılmıştır.

İnsanların ve cinlerin önüne alayı illiyin bakımından  en büyük meleği geride bırakacak, esfel-i  safilin tarafından ise şeytanı geçecek bir yol açılmıştır.

Onlara takva ve fücur programları yüklenmiş ve seçim kendilerine bırakılmıştır.

Dünya imtihanında insanların ve cinlerin görevi yaratıldıkları fabrika ayarları üzerinde ‘’temiz’’ kalmaya çalışmaktır.

Şeytan ve nefsin hücumuyla fabrika ayarları bazen bozulabilir. Dua ve tevekkül ile iyiyliğe koşarak, hata yapıp günah işlediğimizde ise, tevbe ve istiğfar ile derhal kalibrasyonu yapıp ayarlara hızla dönülmezse, kalbin paslanmasına, vicdanın kokuşmasına, aklın muhakemeyi kaybetmesiyle sonuçlanabilir.

İşte yılda bir fabrika ayarlarının gözden geçirilmesi için Ramazan orucu biz Müslümanlara farz kılınmış, İslam’ın en önemli beş esasından birisi kabul edilmiştir.

Alışılmasının önüne geçmek ve yılın tüm zaman ve mevsimlere nüfuz etmek için her yıl daha önceki yıla göre 10 gün önceden gelir. Kendisinden önce Recep ve Şaban isminde 2 yardımcısını gönderir. Yardımcılar üstatları olan Ramazanın istedikleri konusunda ev sahiplerini bilgilendirir ve onun ziyaretine hazırlarlar.

Ve muhteşem bir eda ile gelir Ramazan.  Hediyelerle, müjdelerle, temizlik maddeleriyle gelir. Ruhumuzu, kalbimizi, gönlümüzü temizler. Bizi fabrika ayarlarına döndürmek için gayret eder. Bu 3 aylık manevi check-up aynı zamanda diğer 9 ayın aynı şeklide bu ayar, bu şuur ve temizlikte yaşanması içindir.

Ciddi , şefkatli , merhametli bir müfettiş gibidir Ramazan ve yardımcıları Recep ve Şaban.  Bize çok şey getiriler ve bizden çok şey götürüler. Önemli olan onları önemsemek ,  ciddiye almak ve nasihat ve ikazları dinlemek.

Dünyevileşmenin zirve yaptığı , ruh yerine madde ve bedene yatırımda korkunç bir yarışın içindeki insanoğlu için Ramazan tam bir rahmettir. Maddeten elinin eteğini oruçla çeken insan ruhunu hatırlar. Rabbinden bir parça olan ve maddenin ve bedenin inceldiği kadar kendini gösterebilen ruhun bayramıdır Ramazan.

Devamını oku...

Arap diliyle tesis edilen İslam’a dair hakikatler diğer dillere tercüme edilirken zaman ve zeminin de etkisiyle gerçek anlamından koparılabiliyor.

Bugün her şeyi sorgulayan genç beyinlere ikna edici cevaplar verilememesinin altında; Orijinal metinlere bakılıp günümüze yorumlanması gereken hakikatlerin çok önceden yapılmış tercüme ve yorumların kullanılması yoluyla cevaplanması hatası  yatmaktadır.

‘’Darebe ‘’ kelimesinin tercümesinde müfessirlerin yaptığı hata bunun en önemli örneklerindendir. Yaşayan Kur’an olan Hz. Muhammed(s.a.v.)’in hayatının hiçbir döneminde şiddet yokken ve şiddete asla onay vermemişken ‘’darebe’’ kelimesinin ‘’dövün’’ şeklinde tercüme edilmesi ve hadislerde de aynı mana verilmesi İslam’a zarar veren uygulamalara kaynaklık etmiştir.

Bu yanlış tercüme Ailede dayak, Camide dayak, Kur’an Kursunda dayak, Okulda dayak, Sanayide dayak, Asker(Peygamber) Ocağında dayak, Kreşte dayak v.b. hayatın tüm alanlarında dayak uygulamasını meşrulaştırmıştır.

Modernizmin baskısıyla bunalan ve çıkış yolu arayan taklitçiler hatalarını itiraf edip düzeltmek yerine ‘’(hafifçe) dövün’’ şeklinde bir acubeye de  imza atmışlardır.

Hızla uyanıp, tevbe ve istiğfarla hata itiraf edilmezse bu ‘’darebe’’ meselesi daha çokkk can yakacak bilesiniz.

Bknz: ŞU ‘DAREBE’ MESELESİ ÇOK CANIMIZI YAKTI , HALA DA YAKIYOR… http://www.cemilpasli.com/ahlak/su-darebe-meselesi-cok-canimizi-yakti-hala-da-yakiyor

‘’Darebe’’ kelimesinden daha önemlisi ‘’takva’’ kelimesinin tercümesinde yapılan büyük hatadır.

“Korunmak, itina göstermek, kurallara sıkı sıkı bağlanmak, sığınmak, sakınmak, çekinmek” gibi mânalara gelen takva, dinî metinlerde şöyle ele alınıyor: Allah’ın emir ve yasaklarına karşı gelmekten sakınmak, Allah’tan sakınmak, azaba götürecek eylemlerden uzak durmak, nefsi günahtan muhafaza etmek, Allah’ın korumasına girmek, dinin bütün emir ve yasaklarını titizlikle uygulamak, Hz. Peygamber’e tam mânası ile bağlanmak.

Hz. Peygamber takva bağlamında şu öğüdü veriyor: Takva sahibi bir kimse Allah’ın emir ve yasaklarına uymanın yanında, haram ve helâl olduğu şüpheli şeylerden de sakınmalıdır.

Kesin hüküm şudur: İslâm nazarında en üstün kişi en fazla takva sahibi olandır. ‘’

Devamını oku...