Konuşmalar yapılıyor, yazılar yazılıyor, her şey âlemin ıslahı ve dünyanın nasıl düzeleceğine dair…

İnsan konuşurken ve yazarken “etki alanı” içerisinde kalmaya özen göstermeli.

Nedir “etki alanı”?

Konuştuğun, yazdığın veya harekete geçtiğinde değişim yapabilme alanın senin “etki alanın”

Durgun bir suya taş attığınızda oluşan halkaları düşünün.

O taş attığınızda suda oluşan halkaların tam merkezinde siz varsınız.

Ve etki alanınızın en güçlü olduğu yer tam da taşın düştüğü yer, yani merkezi.

Demek ki neymiş!

En çok kendimizi konuşacağız ve yazacağız.

En çok kendimize eleştiri balyozunu indireceğiz.

İndireceğiz ki mermerden daha sert egomuza şekil verelim.

Üflemekle o ego sadece ferahlar ve güçlenir.

Kitap okunmadığından bahseden zavallı! Sen ne en son hangi kitabı okudun?

Yazılmadığından bahseden ukala! Sen en son neyi ne kadar yazdın?

Çevredeki olumsuzluktan bahseden şovmen! Çevre için ömrü hayatında ne yaptın?

Ne ürettin, Kızılay kaç ünite kan verdin ve kaç STK’na üyesin ve destek veriyorsun?

Annemiz bir sebepti, Rabbimiz bizi “tek başına” dünya imtihanına indirdi.

Kalemleri bırak emrinden sonra yine 2. Annemiz: Kabirde “tek başına” döneceğiz imtihan dünyasından gerçek hayatın bekleme istasyonuna.

Yalın gerçek işte bu!

Gerisi hepsi masal.

Çıplak doğduk bir kundağa sardılar ve altımıza bez bağladılar.

Çıplak öleceğiz bir kefene saracaklar.

Ve dünyada giderayak daha fazla çevreyi kirletmemiz için pamuk tıkayacaklar…

Devamını oku...

İslam 5 şeyi korur: Can, mal, nesil(namus), akıl, din.

Bu 5 temel değerden en önde geleni “can” dır.

Asıl vatan cennetten imtihan için gönderildiğimiz dünyada Rabbimiz “ecel” vaktiyle “kalemleri bırak” emrini vermeden önce imtihan salonunu terk etmek yasaktır.

Bu nedenle intihar, başkasını öldürmek gibi büyük günahlar arasında sayılmıştır:

“Kim bir mü'mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî kalacağı cehennemdir. Allah, ona gazap etmiş, lânet etmiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.” Nisa, 4/93.

Bir nefsi öldürmek te bütün insanlığı öldürmek olarak değerlendirilmiştir:

““Kim bir canı, başka bir cana ya da yeryüzünde fesat çıkarmasına karşılık olmaksızın öldürürse, bütün insanları öldürmüş gibi olur.” Maide, 5/32.

Aynı ayette bir insanın yaşatılmasının bütün insanlığı yaşatmak olarak değerlendirmiş Yüce Allah (c.c.): “Kim de bir adamın hayatını kurtarırsa sanki bütün insanların hayatını kurtarmış olur.” Maide, 5/32.

Peki bir insanı yaşatmak nasıl olabilir?

Bu soruya bir kitap olacak kadar uzun cevap verilebilir.

Ancak biz konunun bir tarafını ele alacağız yazımızda.

Ruh insan bedeninde meskun olduğu için yaşaması bedenin sağlık ve sıhhatine bağlı.

Bedenin kronik rahatsızlıklarında ve ani gelişen kazalara başlı travmalarda tedavi için en gerekli ve alternatifi olmayan ihtiyaçlardan birisi, en birincisi kandır.

Yani sağlık sisteminin insanları hastalıkların tedavisinde veya acil gelişen travmalarla oluşan rahatsızlıkta en çok ihtiyaç duyduğu taze kandır.

Bu ihtiyaç olan taze kan üretilemediği için tek temin yolu kan bağışıdır.

Bu sebeple insanlığı yaşatmaya çalışan sağlık kadrosunun elinde yeterli miktarda kan stokunu temin etmek Müslümanların bir kısmı üzerine kuvvetle farzdır.

Devamını oku...

Aile ve toplumda huzur için 3 ilke önceliğimiz olmalı.

Sohbet(iletişim), sevgi ve sabır.

Hepsini bir cümlede ifade etmek gerekirse: Her daim sohbetinize sevgi ve sabır katın.

İnsanı diğer canlılardan ayıran en temel özelliği; eşyanın isimlerinin Yüce Allah tarafından öğretilmesidir.

Yani; insan Allah tarafından “halife” misyonuyla eşyanın hakikatine vakıf olma kabiliyeti ile yaratılmıştır.

Bu misyonu ortaya koyabilmek için akıl ve kalbini, zihin ve duygularını birlikte etkin kullanmak durumundadır.

Kullanmadığı durumda ne olur?

Hayvanlar gibi hazır bir programla yaratılmadığı için kâinatın halifesi kıymetine haiz olan akıl ve kalbini etkin kullanmadığı durumda hayvanlardan daha aşağı, en aşağı durumu düşer.

“Yoksa sen onların çoğunun (söz) dinleyeceklerini yahut akıllarını kullanacaklarını mı sanıyorsun? Onlar hayvanlar gibidirler, belki yol bakımından onlardan daha şaşkındırlar.” Furkan, 25/44.

“And olsun ki, birçok cini ve insanı (yaptıkları yüzünden) cehennemlik kıldık. Onların kalpleri var fakat (hakkı) anlamazlar, gözleri var fakat (gerçeği) görmezler, kulakları var fakat (doğruyu) duymazlar. Onlar hayvanlar gibidirler. Hatta hayvanlardan da sapıktırlar. Onlar gaflet içindedirler.” A’raf, 7/179.

Sohbette, iletişim de sabır demek: Etkili dinlemek demektir.

Muhatabı iyi dinlemek onu anlamanın %51’ni oluşturur.

Konuşurken muhatabına bütün vücuduyla, duygularıyla yönelmek Peygamberimizin önemli sünnetlerindendir.

Yani Müslüman muhatabı konuşurken lafa omuz vermez, dikkatle, göz teması kurarak, ilgi ve alaka içerisinde dinler.

Sabırla iyi dinleyip anladıktan sonra vereceğimiz cevaba ise mutlaka sevgi katacağız.

Sözlerimiz mutlaka doğru olacak, ama bu doğru en güzel ambalaj ve süslerle birlikte sunulacak.

Bizi birbirimize bağlayan köprü dilimizdir.

Devamını oku...

“Binlerce yıl sağılmışım,

Korkunç atlılarıyla parçalamışlar

Nazlı, seher-sabah uykularımı

Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,

Haraç salmışlar üstüme.

Ne İskender takmışım,

Ne şah ne sultan

Göçüp gitmişler, gölgesiz!

Selam etmişim dostuma

Ve dayatmışım…

Görüyor musun ?”

Ahmet Arif’in böyle tasvir ettiği değerli ve zor coğrafya Anadolu’ya 1071’de Malazgirt’ten girerek ayak bastık.

İbn Haldun “coğrafya kaderdir” demişti ya.

Biz tercihimizi çoktan yapmıştık.

Dünya’nın en zor coğrafyasında İslam’ın bayraktarlığını üstlendik.

Aslında 1071’den asırlar önce Gaziyan-ı Rum, Baciyan-ı Rum, Ahiyan-ı Rum, Abdalan-ı Rum ve Dervişan-ı Rum Anadolu’nun gönlünün en derinliklerine inmişler, fethe hazırlamışlardı.

1176’da ecdadımız Miryokefalon’u kazanarak Konya’ya bağdaş kurup oturdu.

Konya’ya bağdaş kurarken yanımızda; ehli beytten aldığımız İslamiyetin; İmam Maturdi, Hoca Ahmet Yesevi ve Bahaeddin Nakşibendi gibi zirve isimlerin yaşantılarıyla yoğurdukları en güzel yaşamı ve yorumunu da getirdik.

Çünkü bağdaş kurmak bütün işleri tamam ettikten sonra yapılan “biz tamamız” mesajıydı.

Devamını oku...

18-24 Mayıs tarihleri ülkemizde aile haftası olarak idrak ediliyor.

Koronavirüs (covid 19) nedeniyle ülkemizde ve dünyada yaşanan pandemi süreci “her işin başı sağlık ve aile” olduğunu tüm dünyaya ilan etti.

Sağlıklı birey ve huzurlu toplum için mutlu ailenin kilit taşı olduğunu, insan için her açıdan en güvenli mekânın aile ve ev olduğu artık herkesin ortak kabulü.

Evi yaşanılır kılmanın esası olan mutlu aile için; sohbet, sofra, seyahat, seccade, sevgi, sayfa, samimiyet, sistem ve sabır birliğine ihtiyaç olduğu yaşanan süreçte açıkça ortaya çıkmıştır.

Pandemi süreci dünyada hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını gösterdi.

Yeni dönemin şartlarını esas alarak aile kurumuzu daha da güçlü kılacak adımları hızla atmalıyız.

Aile yapımızı güçlendirirken, toplumda herkesin en güvenli sosyal kurum olan aile de, evde yaşaması için gerekli çalışmalara ara vermeden devam etmeliyiz.

Çocuk hakları evrensel beyannamesinde vurgulandığı üzere; her çocuğun aile yanında büyüme hakkı vardır.

Bu anlamda 2007-2012 yılları arasında “Aileye Aileye Yardım Projesi’ ile kurumda kalan çocukların öncelikle Sosyal Ekonomik Destekle (SED) kendi aileleri ve akrabalarına, bu mümkün değilse Evlat Edinme ve Koruyucu Aile modelleriyle uygun ailelerin yanına yerleştirilerek devasa bir adım atılmış, yurt ve yuvalar kapatılmış, kurum olarak ta sevgi ve çocuk evi modellerine geçiş sağlanmıştı.

Devamını oku...

Konfüçyüs’e, “Ülkenin bütün yönetimi sana bırakılsaydı ilk iş olarak ne yapardın?” diye sorulduğunda,

“Hiç kuşkusuz dili gözden geçirmekte, dili düzeltmekle işe başlardım” der.

“Niçin dil?” diye sorulduğunda ise,

“Dil düzgün olmayınca söylenen söylenmek istenen değildir, söylenen söylenmek istenen olmayınca yapılması gereken yapılmadan kalır, yapılması gereken yapılmadan kalınca törelerle sanatlar geriler, törelerle sanatlar gerileyince de adalet yoldan çıkar. Adalet yoldan çıkınca halk çaresizlik içinde kalır. Bu sebeple söylenmesi gereken başıboş bırakılamaz. Onun için dil her şeyden önemlidir.”[1]

Rabbimizle, eşimizle, çocuklarımızla ve halka halka açılan insan topluluklarıyla, fert fert ya da toplu olarak kurduğumuz iletişimde en çok üzerinde durmamız gereken “dil”dir.

Zira bu ilişkilerin yönetilmesinde en belirleyici unsur “dil”dir.

Babamız Hz. Adem (a.s.)’in halifelik misyonunda kendisine, dolayısıyla bize de verilen en önemli değer eşyanın hakikatine vukufiyeti yani esmanın öğretilmesidir.[2]

İyi bir iletişim için kişi kullandığı bütün kelimelerin gerçekten neye işaret ettiğini, hangi manaya geldiğini etrafını cami, ağyarını mani şekliyle bilmelidir.

Doğru iletişim için önce ses ve kelimelerin yerli yerince kullanılmasıyla başlar.

Dil ağzımda annemin sütüdür. Yahya Kemal Beyatlı

Devamını oku...