İnsan diğer canlılardan farklı olarak temsil kabiliyeti ile donatılmıştır.
Yaptıkları ve yapmadıkları, tavrı, duruşu, edası kısaca her eylemine kıymet biçilmiştir.
Bu hikmete işaret babında Rabbimiz şöyle buyurdu:
“İnsan, kendisinin başıboş bırakılacağını mı sanıyor?” Kıyame, 75/36.
Belki kısa bir hayatta yaptığı eylemler ve niyetleriyle kıyamete kadar lehine veya aleyhine bir yol açıyor.
Kendisinden istenen şeytan ve nefsin hücumlarına karşı koyup yaratıldığı fıtrat üzere temiz kalabilmeye gayret etmek, ayağı kayar da kirlenirse de hemen tövbe istiğfara sığınmalı.
Bir tarafı dua ve tevekkülle iyilikler biriktirirken, diğer tarafı tövbe istiğfarla kötülüklere karşı koymalıdır.
“Ölen hayvan imiş, aşıklar ölmez” ifadesinde olduğu gibi insan bu dünyada yaşıyor, süresini dolduruyor, ama asla ölmüyor.
Her şey “ben sizin rabbiniz değil miyim?” sorusuna;
“Namazları ve (özellikle) orta (sabah) namazını (üstlerine düşerek, titizlik göstererek) 
