Allah Teâla bütün dinlerin Ata olarak kabul ettiği(bu sebeple Kudüs’ün girişine ehlince “İbrahim Halilullah” yazılmıştır) Hz. İbrahim (a.s.) üzerinden Hz. Âdem (a.s.) ile başlayan İslam dinini anlatıyor bizlere.

Gelin! Birlikte baştan sona tek makbul din olan İslam’ı(Al-i İmran, 3/19) baştan sona özetleyelim.

Öncelikle kulu, atamız İbrahim(a.s.) için “teslimiyet” istiyor Rabbim:

Birinci aşama: “Rabbi Ona: "(İslam’a) Teslim ol, selamet bul" dediğinde: (O) "Âlemlerin Rabbine teslim oldum" yanıtını vermişti.” Bakara, 2/131.

Bize de dönüyor diyor ki:

“(Ey mü'minler!) Siz şöyle deyin: “Biz; Allah'a, bize indirilmiş olan (Kur'an')a, İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a, Yakup'a ve torunlarına indirilmiş olanlara, Musa'ya, İsa'ya verilenlere, peygamberlere Rableri tarafından verilmiş olanlara iman ettik. Onların hiçbirinin arasını diğerinden ayırmayız. Biz ancak O'na teslim olan (Müslüman)larız.” Bakara, 2/136.

İkinci aşama: Yüce Allah salih amel, ibadetlerle kullukla kendi boyasıyla(sıbgatullah) boyanmamızı istiyor:

“Allah'ın verdiği rengi alınız (O'nun boyasıyla boyanınız)! Kim (hayata) Allah'tan daha güzel renk verebilir? Biz ancak O'na ibadet ederiz.” deyiniz.” Bakara, 2/138.

Üçüncü aşama: Kınayanın kınamasına aldırmadan, sağını solunu boş verip, önüne bakarak muhlis bir kul olana kadar kararlılıkla teslimiyet, ibadet yolunda muhlis bir kul oluncaya kadar tevhid, teslim, tevekkül, dua, azim ve sebat la yoluna devam etmek:

“De ki: “Allah hakkında bizimle didişmeye mi gireceksiniz? Oysa O, bizim de Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir. Bizim yaptıklarımız bize, sizin yaptıklarınız da sizedir. Biz kendimizi yalnızca O'na gönülden adamışız (tam bir samimiyetle sadece O'na bağlıyız).” Bakara, 2/139.

Devamını oku...

İnsanın tek kalıcı ve değerli sermayesi ruhudur.

Dünya imtihanında ruhumuzu taşıması için emaneten kiraladığımız bedenimiz anne karnından doğar, çıplak hali bir kundağa sarılır.

İmtihan süresi dolup ta “kalemi bırak!” emri verildiğinde kiralık, ruh emanet vücuttan ayrılır ve beden bir kefene sarılarak geldiği toprağa, geri-dönüşüm için defnedilir.

Dolayısıyla aslolan başlangıçta ve sonda ruh ve ruha dair değerlerdir.

“O gün ne malın bir faydası olur, ne de evlâdın. Yalnızca Allah'ın huzuruna kötülükten korunmuş bir kalple çıkanlar (kurtulacaktır)!” Şuara, 26/88,89.

İşin özü temiz teslim aldıklarımızı temiz teslim etmektir.

Temiz, olmanın, temiz kalmanın yolu iyi olmaktan, iyilik yapmaktan, kötülükten uzak durmak, eli, dili, beli kötülüğe kayarsa da tevbe-istiğfar ile temizlenmektir.

İşin en hassas noktalarından birisi ise, sizi en doğru yere götürdüğünü düşündüğünüz iyiliklerin iptal edilmesiyle “iflas” durumuna düşmenizdir.

Şov yapmanın, şöhretin, beğeni arzusunun, çoğaltma tutkusunun zirve yaptığı böyle bir dönemde bizi ahirette kurtaracak iyiliklerimize zarar vermemesi için azami dikkat ve özeni göstermeliyiz.

Yapılan iyilikleri üç şey boşa çıkarır:

Devamını oku...

Kur’an-ı Kerim’de  “Allah” lafzından sonra en çok “Rab” kelimesi geçer.

Rab, Allah’ın bütün alemlere hayat veren, öldüren, çekip, çeviren v.b. kısaca “idare eden” yönünü anlatır.

Terbiye aynı kökten gelir.

Gazali, terbiyeyi tarladaki zararlı ot ve canlıları uzaklaştırarak ürünü koruyup büyütmeyi anlatır terbiye ile.

Eğitimin iki ayağı terbiye ve teeddüptür.

Kelime-i tevhitte “la ilahe: Terbiye”, “illallah: Teeddüp”dür.

İnsan için öncelik yaratıldığı temiz fıtratı muhafaza etmektir.

Önce zarar verme, önce zarar görme ilkesidir.

Sabah ilk kalkıp namazın sünnetine durduğumuzda ilk rekatta “kafirun” suresini okumak sünnettir.

“Kafirun=La ilahe=Terbiye” dir.

İkinci rekatta ise sünnet olan “ihlas” suresini okumaktır.

“İhlas= İlla’l-Allah”=Teeddüp”dür.

Terbiye ve teeddübün en az %70’i 7 yaşına kadar aile içerisinde gerçekleşir.

Kişiliğin %70’i de 7 yaşına kadar aile içerisinde tamamlanır.

Aile çocuğa 7 yaşına kadar terbiye ve teeddüp konusunda gereken katkıyı yapmamışsa kreş, çocuk kulübü ve okullarda o çocuğa terbiye ve teeddüp konusunda etkili bir eğitim vermek zordur.

Bu kısmı eksik bıraktığınızda daha sonra belki “başarılı” çocuklar yetiştirebilirsiniz ancak; asla ve asla mutlu çocuklar yetiştiremezsiniz.

Mutluluk anayasasının ilk 3 maddesi;

Devamını oku...

Bilge bir insan her zaman ki gibi öğrencilerine ders veriyordu.

Öğrencisinin biri hayatın ne kadar zor ve stresli olduğundan yakındı.

“Hocam hayat çok zor, çok zor şeylerle uğraşıyoruz, üstesinden gelmeye çalışıyoruz. Dert, musibet, hastalık, borç hiç bitmiyor. Ne olacak bu halimiz diye söylendi hocasına gamlı, gamlı.”

Hocası, eline bir bardak su aldı ve suya bir avuç da tuz attı.

Öğrencisine, bardağı uzatıp “iç bakalım bu suyu” dedi.

Öğrencisi sudan bir yudum içer içmez refleks olarak püskürdü, “bu su çok tuzlu hocam içmek mümkün değil” dedi.

“Peki, anladım” dedi hocası “haydi şimdi göl kenarına gidelim” dedi.

Hoca diğer öğrencilerini de alarak bu önemli hayat dersine devam etmek üzere göl kenarına gitti.

Gölün suyu tatlıydı... Aynı miktarda bir avuç tuzu, gölün içine attı hoca ve “haydi evladım şimdi buradan bir bardak su doldur ve iç” dedi.

Öğrenci bardağı aynı tuzun karıştırıldığı gölün suyundan doldurdu ve içti.

Hocası sordu: “Nasıl tadı?”

Öğrenci cevap verdi:

“Harika bir tadı var” hocam diye cevap verdi.

Bu uygulamalı dersten sonra hoca işin özünü ifade etti.

Devamını oku...

Kâinat, insan için yaratıldığından her işin merkezinde insan vardır.

Akıl ve iradeyi yüklenerek kâinata halife olan insan önce kendini iyi tanımalı.

“İlim kendin bilmektir” aslında.

Gündemden hiç düşmeyen “şöyle-böyle” Tv. Programları ve sosyal medya paylaşımları ve onların taşıdığı, zina, iftira, günah, günah, günah…

Bir konunun çözümünü konuşuyorsanız o işin çözüm sonrası olması gereken “normal” halini temsil etmelisiniz.

İyi, güzel, hayırlı olanı, şiddeti değil sevgiyi gündemde tutmalı ve ödüllendirmelisiniz. Yani, beyaz köpeği iyiliği beslemelisiniz ki iyilik güçlensin kötülüğe galip gelsin.

Problemleri sadece dile getirmek, -çözümünüz yoksa- problemi kronikleştirir ve derinleştirir ve size bedava reklamını yaptırmış olur.

Bir yerde bir “kirlilik”ten söz ediyorsanız oraya yanınızda “su” ile gitmelisiniz.

Bir yerde “yangın” dan bahsediyorsanız “yangın söndürme tüpü”nüz olmalı.

Aksi şunu düşünmek zorunda kalırız.

Bu çirkinliği sürekli dile getiren o çirkinlikten daha çirkin bir iş yapıyor…

O iğrençliği yayarak kendini tatmin ediyor,

O çirkinliği gündemde tutarak kendini vitrine çekmeye çalışıyor,

O berbat durumu dillendirmekle kendi alçak egosunu tatmin etmek için kullanıyor,

O fahşayı konuşmakla kendi bilinç altını deşifre ediyor,

O günahtan bahsederek çok arzulayıp yapamadığını ağzından kaçıyor aslında…

Allah’ın “settar” ismi çirkinlikleri, ayıpları ve günahları örtmeyi ifade eder.

Devamını oku...

Allah kapısına el açıp isteyeni asla boş çevirmiyor.

İblis’in talebini dahi geri çevirmedi.

Onun kıyamete kadar isyanına sebep olan “ben Adem’den(insandan) üstünüm” iddiasının peşinde koşması için istediği izin dahi verildi:

“İblis: “Ey Rabbim, o halde insanların tekrar dirilecekleri güne kadar bana yaşama süresi tanı” dedi.

(Allah) buyurdu ki: “Öyleyse, sen vakti (yalnızca benim tarafımdan) bilinen (kıyamete) gün(ün)e kadar mühlet verilenlerdensin.”

(İblis) dedi ki: “Ey Rabbim! Beni azdırmana karşılık, andolsun ki yeryüzünde kötülükleri onlara güzel göstereceğim, içlerinde ihlaslı olan kulların hariç, onların hepsini azdıracağım.”

(Allah) buyurdu ki: “İşte bu (ihlas) bana ulaştıran dosdoğru yoldur. Azgınlardan sana uyanlar dışında, kullarım üzerinde senin hiçbir hâkimiyetin yoktur.”

Ve hiç şüphe yok ki, onların tümünün buluşma yeri cehennemdir. Onun yedi kapısı vardır. Onlardan her kapı için bir grup ayrılmıştır.”

Şüphesiz Allah'a karşı sorumluluk bilinciyle yaşayan kimseler, cennetler içinde ve pınarlar başındadır. Onlara: “Esenlikle ve güven içinde oraya giriniz” denecektir.

Biz, onların gönüllerindeki kini söküp atmışızdır. Onlar artık köşkler üzerinde karşı karşıya oturan kardeşler olacaklar. Onlar orada bıkkınlık hissetmezler, oradan çıkarılmaları da söz konusu değildir.

(Ey Resulüm!) Kullarıma, benim çok bağışlayıcı ve çok merhamet edici olduğumu haber ver. (Bununla beraber) azabımın da çok acıklı bir azap olduğunu bildir.”  Hicr, 15/36-50.

Aslında kısa dünya serüvenimizin özeti yukarıdaki ayeti kerimelerde ifade edilmiş…

Devamını oku...