Rabbim Adem babamız ve Havva annemizi cennette, ona layık, oraya uygun yaratıktan sonra hikmete binaen imtihan için kısa süreliğine cennetten daha aşağı(deni) olan dünyaya indirdi.

İmtihanı kurallara uygun bir şekilde tamamlayanlar ebediyen vatanı aslileri olan cennete dönecekler.

Aksi herkesin malumu.

Rabbim bize merhamet ve rahmetinin gereği olarak cennet yolunun taşları olan iyilikler için bir minik cennet numunesi, cehennem yolunun taşları için de bir cehennem numunesi tattırıyor.

Kur’an-ı Kerim’de 158 defa zikredilen Hz. Musa ve İsrailoğulları kıssası bizler için çok önemli dersler içeriyor.

İsrailoğulları üzerinden Rabbimizin bizi uyardığı en önemli husus dünya ahiret dengesi konusudur.

Baki olan ahiret hayatının(baki elmas), fani olan dünya hayatına(kesin kırılacak parlatılmış cam parçalarını) tercih edilmesinin dünya ve ahiret mutluluğunu sağlayacağı anlatılır.

Yahudileri anlatan ayetlerden birinde Rabbim bize şöyle ders verir:

Onlar, dünya hayatını ahirete tercih ederler. (Başkalarını) Allah yolundan çevirip onu eğri ve çelişkili göstermek isterler. İşte onlar derin bir sapıklık içindedirler. İbrahim, 14/3

Demek ki neymiş ilk bozulma ve sapma dünyanın ahrete tercihi ile başlıyor.

Ve bozulan tercihleri dünya olan insanlar sadece kendi yanlış tercihleriyle kalmıyorlar; ‘başkalarını da kendilerine dönüştürmek için Allah yolundan alıkoyup, onları eğri ve çelişkili yollara yönlendirmeye başlıyorlar’ ve zamanla tam bir İblis askeri haline geliyorlar.

Her günah kalpte bir nokta halinde giriyor, tövbe istiğfar ile temizlemediği zaman kısa sürede kalbi simsiyah yapıp nuru imanı tamamen çıkarıyor.

Devamında  iman dilin ezbere tekrar ettiği kuru ,boş, anlamsız bir söz, ibadet bedenin otomatik yaptığı şuursuz beden eksersizi, umre/hacc turistik seyahat haline geliyor.

Bireylerin bulundukları bu durum onların bir araya geldikleri Vakıf ve dernekleri de dönüştürdü.

Bu gün insanları ahiret hayatlarına hizmet için kurulan zühd, takva,dünya menfaatlerinden arınmanın merkezi olması gereken dernek,vakıf gibi STK’ların dahi mal, makam, ihale gibi dünyevi menfaatler için aracılık yapan kurumlar haline gelmesi dünyevileşmenin geldiği noktayı gösteriyor.

Devamını oku...

Kimdir Mustafa Alper veya Mustafa Alper’ler?

Onların minneti sadece Allah’a ve millete ve millete hizmette araç olarak gördükleri devletlerinedir.

Bir çarıklı olarak çıktıkları halkın arasından devletin zirvesine yürüyecek bir donanımla yetiştirilmişlerdi. Öyle de yaptılar, yapıyorlar, yapacaklar.

Zira başarıya, bilgiye, duaya açlar.

Onları tanıyın, bulun, değerlendirin Sayın Cumhurbaşkanım.

Ben kısa özelliklerinden bahsedeyim, tarif edeyim siz gerisini tamamlar, tanır, bulursunuz.

Çaresizliğin verdiği baskıyla 14 yaşlarında eğitim için gurbete çıktılar.

Devlet parasız okullarında 17-18 yaşında memur olacak şekilde yetiştirildiler.

Aldıkları eğitimle sahip oldukları bilgilerin hepsinin 18 yaşından itibaren işlerine yarayacağını, saygınlıklarının, helal lokma yeme ve yedirmelerini sağlayacağına inandıkları için hiçbir kelimesini unutmazlar.

Minnetleri sadece ve sadece Allah’a ve milletine ve millete hizmette araç olarak gördükleri devletlerine olduğu için sadece Allah’ın adamı,milletin adamı ve devletin adamı olurlar.

‘İnsanı yaşat ki devlet yaşasın’ inancına sahiptirler.

Halkın arasına girdiklerinde hemen onlarla bütünleşirler; zira onların arasından, sıfırdan, zeminden gelmişlerdir.

Sınava girmek için 4 ders(Türkçe,Matematik,Fen Bilgisi,Sosyal Bilgiler)10 luk sistemde 8 den aşağı olmayacaktı.

Böyle şartla girilen sınavda en iyi arkadaşlarıyla yarıştıklarım için hepsi zeki ve çalışkandırlar.

Günde akşam 2 sabah 1 etüdle disiplinli çalışma ve okumaya alıştırıldılar.

Her öğrencinin en az bir spor branşı mecburiyetinden dolayı sporcudurlar.

18 yaşında liseyi bitirdiklerinde memur olmalarına rağmen hepsi üniversite okumuşlardır.

Sınıf ve koğuş arkadaşım Mustafa Alper Muğla’dan Kırklareli’ne diğer tüm arkadaşlar gibi gurbete gelmiş ve bu özel eğitimlerle yetiştirilmişti.

Çok zeki , aktif, üstün yetenekli idi. Bitmeyen bir enerjisi vardı. Her sabah soğuk suyla yaz kış duş alırdı.

28 Şubat kafası Fetöyü desteklemek ve önünü açmak  için halkın merkeze yürüdüğü bu sağlam kanal olan Devlet Parasız Meslek Liselerini İmam Hatip Liselerini vitrine koyarak ve ilk hedef alarak arkasında hepsinin yatılı kısmını kapattı.

Devamını oku...

Bu yıl Konya’da Şeb-i Arus etkinliklerinin teması ‘Birlik Vakti’

Tek(EHAD) ve bir(VAHİD) olan Yaratıcı yeryüzünde kendi teklik(EHADİYET) ve  birliğini(VAHİDİYET) yaşaması ve yaşatması için Halife makamında Adem’i yarattı.

Adem’in yaratılma hikmeti; Kemal ve Cemalin zirvesinde olan tekliğini, birliğini Allah’ın görmek  ve göstermek istemesi idi.

Ruh-u Muhammediyi Halife insanın en Kemal ve Cemal şekliyle donatarak yarattı.

Ama Kainatta  sünnetullah geçerliydi.

Sünnetullahın cari olduğu yaratılışta ise; kudretten ziyade işler ‘Kün feyekün’le  birlikte hikmetli  bir tedricilik sürecinde   meydana geliyordu.

Adem’de bir damlayla başlayan Nuru Muhammed-i, her Peygamberle birlikte çaylara, derelere,  ırmaklara, denizlere ve Okyanuslara akarak Hatem-ül Enbiya ile tamamlandı.

‘Ben güzel ahlakı tamamlamakla gönderildim’ derken 123.999 Peygamberin taşıdığı ve getirdiği  bayrağı Tevhid kalesinin Ehadiyyet burcuna dikme görevi Hz. Ahmed-i Muhammed Mustafa  (s.a.v.) verilerek tamamlama vazifesini kasd ediyordu.

Allah her şeyin kendine ait ve kendinden olduğunu ifade için yaratılmışların her yerine ‘Madein  Allah’ manasını ifade eden özellikte yarattı. Göz bebekleri, parmak izleri, DNA, RNA, ses, koku,  şekil v.b.

Bu muhteşem çokluk içinde birlik, alenen bütün yaratılmışların bir elden çıktığını ve o kısa bir  süre göründükten sonra tekraren yine o Bir’e döndüklerini herkese gösteriyordu.

Birliğin zirvesine ulaşan Ahmed-i Muhammed Mustafa birliğe akmasıyla Miraç’a yükselmiş, Kab-ı Kavseyn makamını idrak etmiş ve kapıyı beşeriyete açık bırakmıştı.

Ve Ahmed 40 yaşında verilen vazifeyle,  çokluk, cemaat, cemiyet olan ve ebced değeri 40 olan ‘mim’ harfini kaldırarak. ‘Ahmedi’  ‘Ahad’ yapmış ve çoklukta birliği görmenin, çokluktan birliğe geçmenin metodunu bizzat yaşayarak gösterdi.

Mevlana Celalettin Rumi eserlerinde;  Mesnevi,Divan-i Kebir, Fi Ma Fih,  Mecalis-i Seb’a, Mektubat’ta hep ‘Ahmed’in ‘ ‘Ahed’ oluşunu anlatır bizlere.

Bir’den geldiği şuurunda olanlar, Bir’le yaşadığının farkında olanlar, ’Birlik’ olurlar.

Bu anlamda birliğin olduğu yerde bu günkü anlamda anlaşılan ve kullanılan  beraberlik olmaz.

Bu gün ‘beraberlik ‘ iki  veya daha fazla insanın birlikte olması manasında kullanılıyor.

Oysa ber-a-ber; kalplerin aynı yöne atması ve akması  anlamında kalplerin ve gönüllerin tam anlamıyla birliğini ifade eder.

Devamını oku...

Hz. Osman'ın isyancılarca şehit edilmesi üzerine Hz. Ali halife seçilmişti.

Halife Hz. Ali, Hz. Osman'ın katilleri tam olarak netleşmediğinden,(isyancılar birlik halinde olayı yaptıklarını ifade ederek olayı saklıyorlardı) "Hiçbir günahkar başkasının günahını üstlenemez."(Fatır,35/18,Necm,53/38,Zümer,39/7) ayetine dayanarak kısas için beklenmesi ,araştırma, soruşturma ve incelemeye devam edilmesi gerektiğini düşünüyordu.

Bu yaklaşım içtihadi olarak Adalet-i Mahza’nın yerine getirilmesi görüşüydü.

Fakat Hz. Aişe, Hz. Talha ve Hz. Zübeyir, Hz. Ali'nin bu konuda yanlış bir tutum sergilediğini, isyancıların blok halinde Hz. Osman’ın katlini kendi yaptıklarını ifade ederek katil ya da katilleri saklıyorlar, kısasın gerçekleşmesine izin vermek istemiyorlardı.

Bu durumda Adalet-i Mahza , yani sadece katleden veya katledenlerin bulunup cezalandırılması imkansız, o halde Adalet-i izafiye, yani cinayeti ben işledim diyen tüm isyancıların katlini talep ediyorlar ve kısasın fitne büyümeden hemen gerçekleşmesi gerektiğini düşünüyorlardı. Bu yüzden katillerin dönüş güzergahı olan Basra'ya gittiler. İstedikleri savaş çıkarmak değil, hakkı uygulayıp katilleri kısasen öldürmekti.

Bu durum Hz. Ali'ye "Basralılar sana karşı Aişe'nin yanına toplanmışlar." diye iletildi. Abdullah İbn-i Ziyad anlatıyor: "Hz. Talha, Zübeyir ve Hz. Aişe (r.anhüm) Basra'ya yürüyünce, Hz. Ali, Ammar İbn-i Yasir ve Hasan'ı (r.a.) gönderdi. Bu ikisi Küfe'ye yanımıza geldiler ve minbere çıktılar. Hz. Hasan (r.a.) minberin yukarısında idi. Ammar (r.a.)'da ondan daha aşağıda idi. Biz onların etrafında toplandık. Ammar'ın şöyle dediğini işittim:

"Aişe annemiz, Basra'ya yürümüş. Muhakkak ki o, dünyada da ahirette de Peygamber (aleyhisselam)'ın zevcesidir. Ancak Allah sizi (bu olayda) imtihan ediyor: Kendisine mi itaat edeceksiniz yoksa ona (Hz. Aişe) mı?"

Böylece Hz. Ali de Küfe'den bir cemaat topladı.

Daha sonra Hz. Talha ve Hz. Zübeyir ile görüştüler. Görüşmede davalarının bir olduğu ortaya çıkınca anlaşmış bir şekilde ayrıldılar. Ne var ki, Hz. Osman'ın kuşatmasında bulunan fitneci ve onu öldüren münafıklar Hz. Ali ile Hz. Aişe'nin anlaşması halinde kendilerinin infazından korkup büyük bir fitne hazırladılar. İki tarafa da kuşatma düzenleyip bunu diğer tarafın düzenlediğini söylemişler büyük bir provokasyonu ustalıkla yürürlülüğe koymuşlardı.

Böylece iki farklı içtihad için toplanmış olan iki grup arasında savaş başlatılmıştır.

Devamını oku...